Waarom innoveren zo makkelijk kan zijn!

Ik werk nu (naast diverse bijbaantjes) ruim tien jaar lang in de van buitenaf zo ongeveer meest terughoudende sector die er is. De bouw. Ik ben het er stellig mee oneens dat deze sector zo conservatief is. Ik zie vooral dat de stap van goede ideeën (die zijn er meer dan genoeg, in elke bouwkeet, elke dag weer) naar uitontwikkeling, implementatie en coördinatie maar mondjesmaat gebeurt. De bouw is dus naar mijn idee niet slecht in innoveren, maar in implementeren.

Toen ik tien jaar geleden bij een mooi bedrijf in Oss aan de slag ging, kreeg ik de gelegenheid om met het vertrouwen van een zeer goede inkoper en een ietwat rare BIM manager aan de slag te gaan met een veel toegepast product; kalkzandsteen vellingblokken. Nu denk je misschien, waar zou ik dat product van moeten kennen? Nou, vrijwel alle berging muren in appartementengebouwen worden gemaakt van die grijzige blokken, met afgeschuinde (velling) randjes. Het lijkt wel lego zo mooi! En precies dát is wat mij intrigeerde.

Deze muren worden ontworpen door een architect, ingekocht bij een leverancier, gelijmd door een lijmer en vervolgens worden er stalen kozijnen in geklikt door een kozijnleverancier. Appeltje-eitje zou je zeggen, maar navraag leerde mij dat eigenlijk niemand echt blij werd van hoe het ging.

Vanuit digitalisering hadden we namelijk de juiste informatie van deze blokken voor een project met drie woontorens in Den Bosch (de Amazones, voor de kenner) in 3D beschikbaar. We wisten aantallen, en door het virtuele model zelfs van elk blok waar het moest komen. Alleen bij de deuren, ja daar moest de lijmer zelf even bepalen hoe het blok afgeknipt diende te worden. Toen vanwege de kosten, maar tegenwoordig zeker vanuit materiaalgebruik vond ik dat vreemd. Hoezo moest er nog geknipt worden? Wie van jullie heeft zijn Lego set onlangs nog op maat geknipt? Ik mocht er mee aan de slag en kwam tot een nieuwe werkmethode van een al decennia lang bestaande gang van zaken, waar ik je graag even in meeneem.

Mijn idee begon bij de Lego. Standaard blokken. Die zijn er ook in dit product. De standaard eindblokken die netjes recht zijn echter, kosten 10% meer dan een blok met een gebrokkelde Lego kant. En goedkoop inkopen staat voorop. Daarnaast is het ontwerp van de architect heilig, je gaat de maatvoering van een berging toch geen 3cm veranderen alleen omdat dat besparing oplevert? Of toch wel… De lijmer vervolgens, had een hekel aan al het knippen van de blokken in het huidige werkproces. Hij is niet voor niets lijmer geworden (anders was ie wel… afijn!). Het knippen van deze blokken kostte vanwege alle extra arbeid die het met zich mee bracht, ongeveer € 30,- per kozijn.

Daarna het plaatsen van de kozijnen. De kozijnleverancier levert een ploeg kozijnzetters die een X aantal kozijnen per dag konden zetten. Als het gat voor de kozijnen niet recht genoeg was gemaakt door de lijmer, kwamen er extra kosten bovenop en werd daarnaast de planning niet gehaald. De vellingblokken konden volgens de kozijnzetters niet toegepast worden, omdat het kozijn op de rand van de geknipte blokken moet klemmen. Bij vellingblokken zit daar (verassend) een vellingrand. Als kers op de taart, werd er per kozijn in een berging een kleine 20 blokken weggegooid omdat deze “verknipt” waren. Naast het inkopen van blokken was ook de inkoop en logistiek rondom een container dus noodzakelijk.

Maar als ze dat al decennia zo doen, waarom denk je dat dat dan zo is? Denk je dat jij het gaat veranderen?

Dat dacht ik toen nog wel.

We hebben het volgende namelijk uitgevoerd op dat project:

• Maatvoering van de architect op blokkenmaat i.p.v. op vaste afmeting in centimeters

• Vellingblokken gekocht op basis van het 3D model, zonder knipverlies

• Eindblokken gekocht (heel en half) op basis van het 3D model, zonder knipverlies

• De sparingsmaat van het kozijn met 20mm gereduceerd zodat het stalen kozijn niet van de vellingrand afglijd, maar op de rechte kant klemt

Het resultaat:

• Niemand vond iets van de maatvoeringsverschillen

• We gaven meer geld uit aan de kalkzandsteenleverancier

• We betaalden de lijmer meer voor lijmen, maar minder voor knippen (en hij was blij)

• We hadden strakke maatvoering op alle sparingen

• De kozijnenzetters waren blij en we haalden de planning

• We hadden per berging (en dat waren er 126) nog 1 a 2 blokken en een lege pallet over welke retour gingen naar de leverancier

• We hadden geen kruiwagen maar een maatbeker afval per berging

Dan terug naar het begin.

De bouw is niet slecht in innoveren, iedereen deed immers mee en het is gelukt! Het vervolgens implementeren door het te delen met collega’s en op een volgend project deze stappen weer te nemen, daar zat het probleem. Maar weinig mensen zijn geïnteresseerd in kennis als ze niet weten wat het ze kan brengen. Zeer weinig mensen gaan na een werkweek van 40 tot 50 uur nog een paar kantjes van een nieuwe werkmethode doorlezen, want er moet al zoveel.

Dat waren mijn valkuilen waarom ik dacht dat ik dit stukje van de wereld kon veranderen. Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat (naast een goed idee) timing en tijd het belangrijkst zijn. Door op het juiste moment de juiste informatie te delen en een team te ondersteunen bij de implementatie van een idee met meerwaarde in hun huidige project, ontstaat gezamenlijk succes.

Heb jij een innovatieve gedachte op een vastgeroeste werkmethode? Besef dan dat het delen van het eindverslag iets anders is dan implementeren. Weet dat mensen het niet gaan doen als ze niet stap voor stap begeleid worden. Mensen willen doen wat ze deden, omdat ze dan in ieder geval krijgen wat ze kregen. De angst die innoverende mensen hebben voor stilstand, is de angst die een stilstaand mens heeft voor innovatie. Ga naast hen zitten, neem werk uit handen; werk met ze ook al lijkt het er op dat ze je tegenwerken.

Heeeel misschien verandert er wat….

En wil je meer weten over de vellingblokken in een berging of het opzetten van een innovatietraject? Neem gerust contact met me op.